در بیان اینکه چون مطلوب را رغبت شامل و طالب را استعداد کامل آمد، توسن مقصود رام است و باده ی مراد در جام، از آنجاست که محرم خلوتخانه ی راز و محقق شیراز خواجه حافظ قدس سره می فرماید:

سایه ی معشوق گرافتاد بر عاشق چه شد

ما باو محتاج بودیم او بما مشتاق بود

و در اینجا مقصود حسینی استعدادست که در طریق جانبازی طاق و در قانون خانه پردازی ز بده و اکمل عشاق ست.

باز ساقی گفت تا چند انتظار

ای حریف لاابالی سر برآر

ای قدح پیما درآ، هوئی بزن

گوی چوگانت سرم،گوئی بزن

چون بموقع ساقیش درخواست کرد

پیرمیخواران ز جا، قدراست کرد

زینت افزای بساط نشأتین

سرور و سر خیل مخموران حسین

گفت آنکس را که میجویی منم

باده خواری را که میگویی منم

شرطهایش را یکایک گوش کرد

ساغر می را تمامی نوش کرد

بازگفت از این شراب خوشگوار

دیگرت گر هست یک ساغر بیار